رابطه هوش هیجانی و باورهای معرفت شناختی با خلاقیت

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط متغیرهای هوش هیجانی و باورهای معرفت شناختی با خلاقیت در دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهرستان کرج در سال تحصیلی87-88 می باشد. جامعه آماری مورد مطالعه را کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهرستان کرج که مجموع آنها تقریباً 43 هزار نفر است، تشکیل می دهد. بر همین اساس تعداد 120 نفر از آنها از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از چهار منطقه آموزشی به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات داده ها و عوامل از آزمون های هوش هیجانی سیبریا شرینگ، آزمون خلاقیت گیلفورد و آزمون باورهای معرفت شناختی شومر بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون پیرسون جهت مشخص کردن رابطه متغیرهای مدنظر با خلاقیت و از رگرسیون گام به گام جهت شناسایی سهم تبیینی هر یک از متغیرها استفاده شد. نتایج حاکی از آن ست که خلاقیت دانش آموزان با شش متغیر پیش بین، رابطه معنادار (با جهت مثبت) در سطح 01/0 دارند. بیشترین میزان همبستگی معنادار مربوط به متغیر «خودآگاهی» و کمترین مقدار نیز متعلق به متغیر «باورهای معرفت شناختی» می باشد. یعنی بیشترین میزان پیش بینی متغیر ملاک به متغیر «خودآگاهی» با مقدار 501/0 و کمترین میزان آن مربوط به متغیر باورهای معرفت شناختی با مقدار 116/0 می باشد. این نتیجه گویای آن است که متغیر «خودآگاهی» بیشترین تأثیر و متغیر «باورهای معرفت شناختی» کمترین تأثیر را بر روی متغیر ملاک دارد.